Sa pagpikit ng aking mga mata,
Naharap ako sa daan na maraming sanga,
Ngunit bago ako humakbang,
Nais kong hintayin ang sagot ng aking Ama.
Saan Mo po ba ako balak itanim?
At sino po ako maging sa hinaharap--
Ang mga kasagutan ay sa Iyo lamang mahahanap
At sa kung anoman ang paraan, Ikaw lamang ang nakakaalam.
Lagyan mo po sana ng awit at karunungan ang bawat tao,
Mga bagay na na gagampanin ang iuutos Mo,
Lalo na ang tulungang mapanatili ang buhay ng isang tao o nilalang,
Sapagkat nararapat lamang na tulungan ang isang nilalang mula simula hanggang wakas--
Ikaw na nagbigay ng buhay, salamat sa Iyo, o aking Ama na nasa langit.
Soaire
Lunes, Nobyembre 13, 2017
Lunes, Pebrero 6, 2017
To my Secret Place
I became a little child,
Walking through my own prairie.
Cherishing the scene of the greenish plain,
Untouched and pure.
My nose smells the aroma of some flowers,
Holding me back to the real world.
It is my comfort to remain here,
In my asylum and haven.
With someone I desire to meet and talk to,
Ignoring all the troubles in my heart
To speak without restraint,
And to live without conformation.
A world that feeds my satisfaction,
Yet, I must leave, sometimes, I will visit.
I do not want to remain here for a long time,
Lest I become a prisoner of this reverie.
Walking through my own prairie.
Cherishing the scene of the greenish plain,
Untouched and pure.
My nose smells the aroma of some flowers,
Holding me back to the real world.
It is my comfort to remain here,
In my asylum and haven.
With someone I desire to meet and talk to,
Ignoring all the troubles in my heart
To speak without restraint,
And to live without conformation.
A world that feeds my satisfaction,
Yet, I must leave, sometimes, I will visit.
I do not want to remain here for a long time,
Lest I become a prisoner of this reverie.
Memories of a Certain Soul: 01
Cold wind blew out from nothingness seemingly taunting a little girl laying on a stone pavement. The little kid is so - starved, her flesh gone white and the bones are more noticeable. She wore thin clothes, a rare - very unusual during this time of year. Some snow had fallen unto her head. Despite this very chilling situation, she looked upon the gentle heaven with hopeful eyes.
'My God, who is it that I am going to meet?' I asked.
'Or, could it be that You are going to take me, right now?'
But before this happened, I think - because my memory is somewhat blurry, I was deserted by some people in a place foreign to me. A place with no people whom I could trust myself; that I must stay awake. I heard from some people that if a person sleep on a frozen street, he will die - so I might as well (possibly?) which I don't dare to hope. Due to this coldness, I am suffering from fatigue and my eyes failing to blink and my mind - it is quite becoming drowsy.
Again, the wind brushes my hair like a caring mother. My body feels numb.
Then - I fell down to ground. But, warm hands have caught my quite frozen body.
I've fallen asleep on a foreign street, yet I smiled.
----------------------------------
Image Source:
- Emer Nestor (2014). Review: Love in a Cold Climate at the National Concert Hall. GeneratePress and WordPress. Retrieved from: http://emernestor.com/?p=180
Miyerkules, Pebrero 1, 2017
TanG from the Iceberg
When you fall from the high,
And still falling,
Like eternal judgement
There was no turning back.
Then, you realized that
There is a spirit controlling you.
The not-very-good one.
Your heart, mind. The flesh.
And the feels that your flesh is kinda heavy,
Yet you know your steadfast Praetor,
He will not forsake you.
And the fortress inside yourself is unshakable.
Therefore, there is peace.
The undeniable one.
Inside the flesh, which no naked eye could see,
It is like a sea standing still.
And then, you realized that
The road is opposite
Of the ending you want to happen,
You are going to the wrong way.
Wake up!
-----
Fin
Martes, Oktubre 4, 2016
My Blindness
Um, this poem is kind of super sad and serious. So I'm giving you a choice whether you can skip this post or not. (T.T)
.
.
.
Before I became blind,
I was really lucky to see your eyes.
Eyes that change every part of my mind.
Eyes that can see through every lies.
And now, I cry because I am lonely.
Devastated when I realized that I've lost you,
I isolated myself because of this misery,
I asked that someone, why can't I have you?
I miss you very much.
Every night, I can see you in my dreams.
Yearning your tender touch.
Imagining you are embraced by these arms.
But now, I am blind.
The painful truth is that I live and you died.
I couldn't see anymore your eyes - gentle and kind.
Tell me, how can I possibly live when you've died?
.
.
.
Every night, I can see you in my dreams.
Yearning your tender touch.
Imagining you are embraced by these arms.
But now, I am blind.
The painful truth is that I live and you died.
I couldn't see anymore your eyes - gentle and kind.
Tell me, how can I possibly live when you've died?
.
.
.
Just joking~
This poem is made from 90% internalization, and the remaining... dunno. (^o^)
Biyernes, Setyembre 30, 2016
Latigo at Bagyo
Isang maikling tula. :/
Tips: Kapag magbabasa kayo ng tula, subukan niyong basahin para may ma-feel niyo naman.
.
.
.
Ang haplos sa aking dibdib,
Ramdam ang paninikip,
Ng pusong maraming kinikibkib,
Sa pangyayaring maaalis ang iyong pagsilip.
Masakit ang paghaplos,
Ng latigong dumudos-purdos,
Sa damdaming nais hawiin,
Mula sa bagyong gumugulo sa akin.
Napakahapdi,
Ng aking damdamin.
Sa tuwing gusto magtapat, sinasabi ko hindi.
Hindi ko masabi ang aking nais aminin.
Napansin ko kasi,
Kung sasabihin kong muli,
Pagkatapos lumipas ng mga oras na napakaiksi,
Ang bagyo ay babalik at magbibigay ng hapdi sa susunod na sandali.
Tips: Kapag magbabasa kayo ng tula, subukan niyong basahin para may ma-feel niyo naman.
.
.
.
Ang haplos sa aking dibdib,
Ramdam ang paninikip,
Ng pusong maraming kinikibkib,
Sa pangyayaring maaalis ang iyong pagsilip.
Masakit ang paghaplos,
Ng latigong dumudos-purdos,
Sa damdaming nais hawiin,
Mula sa bagyong gumugulo sa akin.
Napakahapdi,
Ng aking damdamin.
Sa tuwing gusto magtapat, sinasabi ko hindi.
Hindi ko masabi ang aking nais aminin.
Napansin ko kasi,
Kung sasabihin kong muli,
Pagkatapos lumipas ng mga oras na napakaiksi,
Ang bagyo ay babalik at magbibigay ng hapdi sa susunod na sandali.
.
.
.
Wakas
.
.
Wakas
Malupit ka!
Hoy ikaw! Oo ikaw. Lumapit ka nga dito
Dahil may sasabihin akong malupit sa'yo.
Dapat tapusin mo ang pagbabasa nito,
Kung papansinin mo lamang ang kasunod nito.
+++++++
A/N: Kamusta naman po iyong gawa? Ok naman ba? By the way, salamat po sa mga nagbasa. (^o^) Hehe
Dahil may sasabihin akong malupit sa'yo.
Dapat tapusin mo ang pagbabasa nito,
Kung papansinin mo lamang ang kasunod nito.
.
.
.
Naranasan mo maging bata 'di ba? Masaya ba?
Kasi noong bata ka pa, nakita kita na masaya pa.
Makulay ang iyong mundo at hindi ka papayag na may sisirang iba.
Tama, naging masaya ang iyong pagkabata.
Pero ikaw ay nakita muli, noong tumanda ka na.
Halos 'di na nga kita mamukhaan kung hindi ko lang nakita ang iyong mga mata.
Nagpapahiwatig na pagod ka na at gusto mo nang magpahinga
Mula sa pakikipaglaban sa iyong mga kalaban na pinahihirapan ka.
Masaklap! Para kasing inaapi ka na ng buhay,
Oo inaapi ka na! Kinakaladkad ka na nga sa labas ng iyong bahay.
Papunta sa naglalagablab na lugar kung nasaan ang mga basurang plastik at kalansay.
Kaya mo pa ba? Magreklamo ka naman, baka matigil pa ang kanilang pangaaway.
Makalipas ang ilang araw, nakita kita kinakaladkad nanaman sa daan,
At pinapalakad ka nila sa nababagang ulingan.
Nakita ko rin na may nilulunok kang bubog sa iyong lalamunan.
Kaya mo pa ba? Pakiusap, itigil mo na iyan.
Iyong mga bubog, nakalusot na ba sa'yong puso?
Sa gitna ng daan nakita kita sumusuka ka na ng mga dugo,
Saklolo! Saklolo! May tao pong sugatan dito.
Dinudugo ka na nga pero ang paghakbang mo - hindi mo pa rin ito inihihinto.
Malupit ka! Tunay akong saludo sa iyo,
Dahil ikaw ay isang matapang na sundalo,
Dahil ikaw, nilusob mo ang kampon ng mga delubyo.
Nang ika'y nagiisa lamang, sa tulong Niya na laging nandito. Laging nandito.
.
.
Naranasan mo maging bata 'di ba? Masaya ba?
Kasi noong bata ka pa, nakita kita na masaya pa.
Makulay ang iyong mundo at hindi ka papayag na may sisirang iba.
Tama, naging masaya ang iyong pagkabata.
Pero ikaw ay nakita muli, noong tumanda ka na.
Halos 'di na nga kita mamukhaan kung hindi ko lang nakita ang iyong mga mata.
Nagpapahiwatig na pagod ka na at gusto mo nang magpahinga
Mula sa pakikipaglaban sa iyong mga kalaban na pinahihirapan ka.
Masaklap! Para kasing inaapi ka na ng buhay,
Oo inaapi ka na! Kinakaladkad ka na nga sa labas ng iyong bahay.
Papunta sa naglalagablab na lugar kung nasaan ang mga basurang plastik at kalansay.
Kaya mo pa ba? Magreklamo ka naman, baka matigil pa ang kanilang pangaaway.
Makalipas ang ilang araw, nakita kita kinakaladkad nanaman sa daan,
At pinapalakad ka nila sa nababagang ulingan.
Nakita ko rin na may nilulunok kang bubog sa iyong lalamunan.
Kaya mo pa ba? Pakiusap, itigil mo na iyan.
Iyong mga bubog, nakalusot na ba sa'yong puso?
Sa gitna ng daan nakita kita sumusuka ka na ng mga dugo,
Saklolo! Saklolo! May tao pong sugatan dito.
Dinudugo ka na nga pero ang paghakbang mo - hindi mo pa rin ito inihihinto.
Malupit ka! Tunay akong saludo sa iyo,
Dahil ikaw ay isang matapang na sundalo,
Dahil ikaw, nilusob mo ang kampon ng mga delubyo.
Nang ika'y nagiisa lamang, sa tulong Niya na laging nandito. Laging nandito.
.
.
.
Wakas
.
.
Wakas
+++++++
A/N: Kamusta naman po iyong gawa? Ok naman ba? By the way, salamat po sa mga nagbasa. (^o^) Hehe
Mag-subscribe sa:
Mga Post (Atom)